عجب بیانیه ای! مطمئنم از این نظر سرزنش خواهم شد.

اما جدی، من از این طریق امرار معاش می کنم. من می فهمم و تجزیه و تحلیل می کنم که صنعت بسته بندی چگونه کار می کند. پیچیده است و تجارت بزرگی است. برای مقرون به صرفه بودن محصولات مصرفی، شرکت ها مجبور شده اند از بسته بندی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از کمپین های بازاریابی خود استفاده کنند. فروشنده را یادتان هست؟ آخرین باری که کسی را دیدید که واقعاً چیزی در مورد محصولات داخل فروشگاه می دانست چه زمانی بود؟ فروش - این یکی از کارهای بسته بندی محصول است. باید همه چیز را در مورد آنچه داخل بسته بندی است به مشتری بگوید. این به شما کمک می کند تا یک تصمیم خرید آگاهانه نیز بگیرید.

اجازه بدهید یک سوال دیگر مطرح کنم. آخرین باری که چیزی را در یک بسته‌بندی فرسوده و سگ‌دار خریدید کی بود؟ این یکی دیگر از کارهای بسته بندی است - محافظت و ایمن کردن محصول در داخل (چه مفهومی).

یکی از عواملی که این مخالفان هرگز در نظر نمی گیرند این است که چه کسی هزینه محصولات آسیب دیده را پرداخت می کند؟ شما، مصرف کننده البته! یک مطالعه می گوید که 20 درصد فاکتور ضایعات در محصولات تازه ای که به درستی بسته بندی شده اند وجود دارد. مخالفان می گویند بسته بندی اضافی تولید نکنید! فاکتور ضایعات بدون بسته بندی یا بسته بندی محدود چگونه خواهد بود؟ و چه کسی این هزینه را جذب خواهد کرد؟ شما دوباره تولید کنندگان بسته بندی یا خرده فروشان را نخواهید داشت.

ذهن من از این همه رنگ و بوی بی حس است و در مورد بسته بندی مشکل دار گریه می کنم: بسته بندی بد، بسته بندی اضافی، بسته بندی خشم، بسته بندی را از بین ببرید، بسته بندی را در فروشگاه بگذارید و غیره. این یکی به من هم می رسد -- داستان هایی در مورد تعداد صدمات ناشی از افرادی که سعی در باز کردن بسته بندی دارند. تولید کنندگان بسته بندی بانک سکه

بسته بندی مورد حمله افرادی قرار می گیرد که بیشتر به آن نیاز دارند و کمتر آن را درک می کنند: مصرف کننده. من این هفته کمتر از 10 داستان را شمردم که از آفت بسته بندی انتقاد می کردند. اما این درست است که آنچه که بسته بندی مازاد تلقی می شود در چشم بیننده است. اما با چنین تیترهای رسانه ای چگونه می توان فرد را تحت تاثیر قرار نداد؟